Është çudi kur je femër

0
180

Mimoza Ahmeti

Është çudi kur je femërNjë tufë poezish nga Mimoza Ahmeti rikthejnë gjurmën psikike nga një burim mental, siç ishte njeriu, dhe është në kontekste stilistikore. Ahmeti është shenjë e poezisë ekzistenciale që e përfshin të gjithë unin e saj në këtë zgjedhje, jo thjesht rastësore dhe vëzhguese, por mbartëse e ndjeshmërisë së vrazhdë, surrealiste, gati naive

 

Çmendinë me portë hapur

Po ikni, po na lini,

duke menduar; “Përgjithmonë”,

Nga ky dhe qe ishte juaji, joni,

qe eshte çmendina jone.

Çmendina jone e dashur, mallengjyese

me kafkat shqyese.

 

O te çmendurit e mi te shtrenjte,

sa ju dua,

megjithese kurre s’ju flas,

megjithese kurre s’me flisni

dhe dot s’ju duroj

dhe dot s’me duroni.

Por ky eshte rit:

ne nuk e shohim ne sy njeri-tjetrin

per pa urryer,

dhe ky eshte shkak

per t’u dashur gjer ne cmendim,

duke buzeqeshur ekzaltisht,

ndersa ne faqe

lotet na rrjedhin,

lotet.

 

Bashkevuajtes te mi

qe ikni mergueshem,

te çmendines sone unikale,

me sy te fiksuar

pas nje ideje te vetme,

oh, vetem pas nje ideje te vetme,

qe askurre s’u pa, s’u gjend askund

dhe s’di ndonjehere ne ka per t’u gjetur.

 

Shperndahuni, ikni, tretuni.

Vend me vend shtet me shtet…

Oh, çfare piskame pisket

nga cmendina jone

ne oren e vone te perendimit,

kur malli e merr per bijte ne Perendim…

 

Ç’trishtim!

Mure te rrjepur..Mure qe gjithmone

kufizojne horizontin

per te lene nje qiell pa fund persiper.

 

Aty pas mesnate denesjet mbarojne,

dikush me vete po flet:

Sidoqofte shqiptarit,

kudo qe te ndodhet,

i mjafton marrezia e vet

Armiku im

 

Armiku im,

shpeshhere me fyeve ne menyren me te dobet,

shpeshhere te fyeva ne menyren me te ceket,

armiku im.

E ç’do te ish jeta ime pa ty

dhe e jotja pa mua?

Askush s’mund ta dije.

(kur kushtezime mbaron

qenia zhduket)

Armik.Armiku im.

Prej teje rash ne gjurme dhe perfitim

te asaj qe kerkoja,

prej teje gjalleroji jeta ime, u zgjua,

u perbetua,

dhe ngashereu,

kur vrasja shpirtat ngertheu.

oh, ne te vertete ti je dashuria

dhe urrejtja ime,

armiku im.

Pikerisht ato,

qe ne zhvleftesuam

ndersa rruges ecem,

qe asnjeherë s’i ditem,

s’i llogaritem,

TURMAT,

qe inerte derdhen

dhe fryme marrin

me injorim,

lane pasoje

mbi shpirtin tend

mbi shpirtin tim.

 

 Eshte çudi kur je femer

Mua tani me vjen per te qare. Me duket sikur

shkarkesa yjesh me jane grumbulluar te syte.

Dot nuk duroj,

ndersa cengelat e nervave nderas terhiqen

kundrejt njeri-tjetrit.

Kangur me foshnjen ne xhep

duket figura ime se largu

ketu ne bregdet.

Me vjen per te qare.Jam bere barre.

Me siguri molusqet e buta tani

levizin kapaket e forte brenda ujit

dhe kandilet e kuq

kushedi ç’udhetim te mahnitshem

kane marre

Eshte çudi kur je femer…

E keni pare natyren kur tmerrohet,fryn

e shkaterron!

Kur si perbindesh shkriferon germadhat

e mohimit…

Pastaj, kur pastaj, e lehte dhe e trandur,

me syte e medhenj plot hije

pret nje vazhdim, nje lindje femije

buze detit ku i vjen per te qare, per te qare,

ngaqe se si eshte, eshte me barre.

Ne ato ore te dites kur molusqet e buta

hapin kapaket e forte brenda ujit

dhe kandilet e kuq

kushedi ç’udhetim te mahnitshem kane marre…

 

Vdekja

O qetesi e gjithfuqishme eternale,

nga ti une dola me perpjekje,

te ti per tu kthyer.

Vec me i mundimshem qenka kthimi…

Isha foshnje atehere,

tani jam njeri.

 

Gjithckaja ime

Vaje te kaltra per ty me leshojne floket

dhe goja s’eshte vec nje pasqyre e krisur

prej dhimbjesh te dala nga mishi me shkulje

prej asaj qe te kam pushtuar kurre per mos te te leshuar.

O dendesi bari e gjelber e kraherorit tend

o drure te eger aromeleshues te kembeve te tua,

o krahe qe vetem krahe dhe vetem krahe leshoni,

o ti,qafe e bute dhe e forte njeheresh

O ti gjithcka,gjithckaja ime,

gjithckaja e nates sime,e dites sime,

ti,gjithçka

O rruzull i erret,o rruzull i verber, o rruzull shkaterrues

i sedres sate te kafshuar.

Te gjitha ju, gjithçka te ti.

Vete ti:

Qendro,me veshtro,

mos me vdis ne duar

Nje toke nje here e gjetur

kurre me s’eshte harruar!

 

 Ti do te heshtesh

Ti do te heshtesh gjate ate dite,

ndoshta per fare ate nate,

kur te mos jete

mbi sferen e humbur te tokes,

figura ime krenare

me syte e fuqishem si shpeze

qe veç lirise i perkasin,

qe ti ti i deshe aq shume.

Ti do te heshtesh djale,

ti do te heshtesh,burre,

ti do te heshtesh,shpirt,

kur te mos jem me une.

Dhe mjekra jote peshtetur mbi klavikul,

do te heshte.

Oh,nuk do te jete me ajo heshtje, nje nga ato qe vibrojne afrimin.

Ajo heshtje e madhe,

ajo heshtje e mungeses,

ajo heshtje e kthimit tend,

ne nje,ne nje,ne nje.

Ti qe gjithmone me mua ishe dy,

dhe prape njesuar,

po kurre bir vetmie.

Do te heshtesh,

ti qe aq pak flisje dhe heshtjet i krisje

ti qe i kishe fjalet si guaska te rralla,

qe m’u desh aq rruge te eci per ti gjetur,

do te heshtesh ti,qe aq shume te desha,

Do te kthehesh ne nje burre si mijera

(kurre nuk mbaron argateria se ngreni burra.)

Do te heshtesh.Do te çohesh.Do te ikesh qe andej,

krahthyer drejt gojes se argaterise do t’ikesh

duke tu zvogluar trupi,shpatullat ne largesi.

(Pika me rafte sa fort ti desha shpatullat!)

Do te ikesh argati im,do te zhdukesh,

dhe ketu historia jone do te mbaroje

historia jone e padegjuar

qe e pergjonin yjet e pikuar

e qe kapnim me dore nen çati

 

Web Agency, Digital Agency, Web Development Agency