Të dhënat e mëposhtme janë shkëputur nga libri “Profecitë katolike” me autor Yves Dupont, publikuar në vitin 1973. Ajo që i bashkon këto profeci të njerëzve të kishës, me tituj apo thjesht besimtarë, është se shumë ngjarje të parashikuara prej tyre përkojnë me njëra- tjetrën. Një pjesë prej tyre kanë ndodhur në të kaluarën, kryesisht ato i përkasin shekullit XX. Të tjera, që ende nuk kanë ndodhur, janë parashikuar nga disa shenjtorë në pothuajse të njëjtën mënyrë. Disa nga profecitë i referohen të ardhmes së besimit fetar në krejt botën, duke nisur nga Papati i Romës. Por nuk mungojnë edhe profecitë që nënkuptojnë kohët moderne, me zhvillimet teknologjike apo edhe krizën ekonomike botërore.
Shën Hildegardi (Shekulli i 12-të)
Po vjen koha kur princat dhe njerëzit do të refuzojnë autoritetin e Papës. Disa shtete do të preferojnë drejtuesit e kishave të tyre në vend të Papës. Perandoria Gjermane do të ndahet.
Para mbërritjes së kometës, shumë kombe, përveç të mirëve, do të pushtohen nga uria dhe pangopësia. Kombi i madh në oqean, që popullohet nga njerëz që i përkasin fiseve dhe origjinave të ndryshme, do të shkatërrohet nga tërmeti, stuhia dhe dallga e madhe. Ai do të ndahet dhe në pjesën më të madhe, do të zhytet në ujë. Ky komb do ketë shumë fatkeqësi nga deti dhe do humbasë kolonitë e tij.
Pas Kometës së Madhe, kombi i madh do të shkatërrohet nga dallgët e mëdha të detit, që do të shkaktojnë shumë uri dhe epidemi. Oqeani do të shkaktojë përmbytje edhe në shumë shtete të tjera dhe krijesa të gjalla do të vdesin, madje edhe ato që do të arratisen do të vdesin nga sëmundje të tmerrshme. Në asnjë nga këto qytete nuk do të jetojë njeri, sipas Ligjit të Zotit.
Një erë e fuqishme do të ngrihet nga veriu, duke mbartur mjegull të dendur dhe pluhur të trashë dhe do të bllokojë fytin dhe sytë e njerëzve, në mënyrë që të ndalojë kasaphanën e tyre dhe t’u ndjellë frikë të madhe.
Bishopi Kristiano Axhenda (shekulli i 12-të)
Në shekullin e 20-të do të ketë luftëra dhe egërsi që do të zgjasë shumë; provinca të tëra do të zbrazen nga banorët e tyre dhe mbretëritë do të hyjnë në paqartësi. Në shumë vende toka do të mbetet djerrë dhe do të dalin shumë prostituta të klasit të lartë. Dora e djathtë e botës do të ketë frikë nga e majta dhe veriu do të ndalohet të ketë të bëjë me jugun.
Abati Verdin D’Orante (shekulli i 12-të)
Monarku i madh dhe Papa do të pasohen nga Antikrishti. Kombet do të hyjnë në luftë për katër vite dhe një pjesë e madhe e botës do të shkatërrohet. Papa do të shkojë përtej detit duke mbartur shenjën e dënimit në ballin e tij. Monarku i madh do të vijë për të rivendosur paqen dhe Papa do të ndajë me të fitoren.
Xhoni i Vitiguerros (shekulli i 13-të)
Papa do të ndryshojë rezidencën e tij dhe Kisha nuk do të mbrohet për 25 muaj ose më shumë, sepse gjatë kësaj kohe nuk do të ketë Papë në Romë. Pas shumë trazirash, një Papë do të zgjidhet nga ata që do t’i shpëtojnë persekutimeve.
Johan Frid (1204- 1257)
Kur koha e madhe të vijë, kur njerëzimi do të përballet me gjyqin e vështirë dhe të fundit, kjo do të shfaqet përmes ndryshimeve goditëse në natyrë. Alternimi midis të ftohtit dhe të nxehtit do të bëhet më intensiv dhe detet do të përmbyten në shumë toka të ulëta. Jo e gjitha do të jetë prej shkaqeve natyrale, por njerëzimi do të penetrojë në skutat e tokës dhe do të arrijë deri tek retë, duke luajtur bixhoz me vetë ekzistencën e tij. Para se forcat e shkatërrimit të arrijnë në formën e tyre, universi do të zhytet në çrregullim dhe epoka e hekurit do të kthehet në një hiç.
Kur netët të mbushen me të ftohtë më të madh dhe ditët me nxehtësi, një jetë e re do të nisë në natyrë. Nxehtësia do të thotë rrezatim nga toka, i ftohti është pasojë e dritës së pakësuar të diellit. Vetëm disa vite do kalojnë dhe ju do të kuptoni se drita e diellit është dobësuar në mënyrë të dukshme. Atëherë kur edhe drita juaj artificiale do të mbarojë së shërbyeri, ngjarja e madhe në qiell do të jetë e afërt.
Shën Francisi i Asizit (1226)
“Do të zgjidhet një Papë në mënyrë jo të rregullt, gjë që do të shkaktojë përçarje. Do të ketë predikohen mendime të ndryshme, që do të sjellin shumë dyshime apo edhe miratime të ideve të heretikëve dhe kjo do të shkaktojë një ndarje të Urdhrit. Më pas do të krijohen mosmarrëveshje universale dhe persekutime, që nëse ato ditë nuk do të ishin shkurtuar, edhe përzgjedhja do të humbiste”.
Disa mendojnë se kjo profeci i referohet kontradiktave në zgjedhjen e Papa Gjonit XXIII dhe Kardinalit Siri. Por gjithashtu, mund t’i referohet Papës së ardhshëm dhe të fundit (Pjetri Romak). Papa i fundit mund të përçajë unitetin tek katolikët dhe të shkaktojë ndarje dhe paqartësi të mëdha.
Shën Vinsent Ferrer (shekulli i 14-të)
Në ditët e paqes që do të vijnë pas mbylljes së revolucioneve dhe luftërave, para fundit të botës, kristianët do të bëhen kaq neglizhues në besimin e tyre saqë do të refuzojnë marrjen e Sakramentit të Konfirmimit, duke thënë se është i panevojshëm.
Xhoni i Kleft Rokut (shekulli i 14-të)
Kur të afrohet fundi i botës, tiranë mafiozë dhe të ulët do të plaçkitin Kishën dhe klerikët dhe do t’i martirizojnë. Ata që do të kryejnë abuzimet më të mëdha, do të marrin stimujt më të mëdhenj. Në këtë kohë, Papa dhe kardinalët e tij do të largohen nga Roma në një situatë tragjike dhe do të shkojnë në një vend ku do të jenë të panjohur. Papa do të ketë një vdekje mizore në vendin ku do të shkojë. Vuajtjet e kishës do të jenë shumë më të mëdha se në çdo periudhë tjetër në historinë e saj. Por Zoti do të shfaqë një Papë të shenjtë… ky njeri do të rindërtojë pothuajse gjithë botën përmes shenjtërisë së tij. Ai do të orientojë çdo njeri drejt besimit të vërtetë.
Maria e Manastirit Lah (shekulli i 16-të)
Shekulli i 20-të do të sjellë vdekje dhe shkatërrim, largim nga Kisha, mospërputhje në familje, qytete dhe shtete. Do të jetë shekulli i tre luftërave të mëdha në intervalin e disa dekadave. Ato do të bëhen gjithnjë e më shkatërruese dhe gjakderdhëse dhe do të çojnë në rrënoja jo vetëm Gjermaninë, por edhe gjithë shtetet e Lindjes dhe Perëndimit. Pas një humbje të tmerrshme, Gjermania do të nisë një luftë tjetër të madhe. Nuk do të ketë ushqim për njerëzit dhe as për kafshët. Re helmuese, të prodhuara nga dora e njerëzimit, do të ulen në tokë dhe do eleminojnë gjithçka. Mendja njerëzore do të pushtohet nga çmenduria.
Bartolomeu Holzhauser (shek. 17)
Periudha e pestë e kishës, që ka nisur rreth vitit 1520, do të përfundojë me mbërritjen e Papës së shenjtë dhe të Monarkut të fuqishëm që quhet “Ndihmë nga Zoti”, sepse ai do të rivendosë gjithçka. Periudha e pestë është një përulje, izolim, mëshirë dhe varfëri për Kishën. Jezu Krishti do të pastrojë njerëzit nëpërmjet luftërave mizore, urisë dhe epidemive. Ai do të ndikojë dhe “zgjojë” kishën latine me shumë herezi. Është periudhë braktisjesh, katastrofash dhe zhdukjesh. Ata kristianë që i shpëtojnë shpatës, epidemisë dhe urisë, do të jenë të paktë në tokë.
Gjatë kësaj periudhe, shumë njerëz do të abuzojnë më lirinë e ndërgjegjes që u është dhënë. Për këta njerëz flet edhe Apostulli Judë, kur thotë: “Këta njerëz blasfemojnë gjithçka që nuk e kuptojnë dot dhe ata korruptojnë gjithçka që njohin në mënyrë natyrale, ashtu siç bëjnë kafshët pa llogjikë”. Ata do të qeshin me thjeshtësinë kristiane, do ta quajnë idiotësi dhe të pakuptimtë, por do të kenë vlerësimin më të lartë për njohuritë e avancuara dhe aftësinë për të eklipsuar me pyetje pa kuptim dhe argumenta udhëzimet e moralit, ligjet e Kishës së Shenjtë dhe dogmat fetare.
Këto janë kohëra djallëzore, një shekull plot rreziqe dhe katastrofa. Herezia gjendet kudo dhe pasuesit e saj janë në fuqi. Por Zoti do të lejojë një djall të madh kundër Kishës së tij: heretikët dhe tiranët do të dalin papritur dhe do të hyjnë më forcë në kishë. Ata do të jenë në Itali dhe do ta shkatërrojnë Romën, do të djegin kishat dhe do të rrënojnë gjithçka.
Ekstatiku i Tureve (shek.19)
Para se lufta të shpërthejë sërish, ushqimi do të jetë i pakët dhe i shtrenjtë. Do të ketë pak punë për punëtorët dhe prindërit do dëgjojnë fëmijët e tyre të qajnë nga uria. Do të ndodhin tërmete dhe do ketë shenja në diell. Drejt fundit, errësira do të mbulojë Tokën. Kur gjithkush të besojë se paqja është siguruar, kur çdonjeri e pret më pak, do të ndodhë ngjarja e madhe. Revolucioni do shpërthejë në Itali, pothuajse në të njëjtën kohë edhe në Francë. Për disa kohë, Kisha nuk do të ketë Papë.
Papa Piu i 9-të (viti 1878)
Do të vijë një mrekulli e madhe, që do ta mbushë botën me habi. Kjo mrekulli do të ndiqet nga triumfi i revolucionit. Kisha do të vuajë jashtëzakonisht shumë. Shërbyesit e saj dhe drejtuesit do të ndëshkohen dhe martirizohen.
Motër Katrinë Emerik (viti 1823)
A është kjo një profeci për përçarjen e Kishës? Besohet se Emerik i referohet Novus Ordo, pra idesë “një kishë për gjithë botën”, efektet ndaluese të së cilës evidentohen qartë në aktualitetin e sotëm. Në prill të vitit 1823 ajo ka thënë:
“Pashë shumë priftërinj që gëlonin nga idetë e rrezikshme kundër Kishës… mes të tjerave pashë kishën nën personin N_____. Në gjithë dhomat gjenden fëmijët e tij, një koleksion i vizionit të tij… ai i kishte vënë zjarrin shtëpisë (nënkuptohet kishës) dhe unë me të tjerë duhet të ruanim të mirat dhe t’i transportonim për në hambar. Ata ndërtuan një kishë të madhe, unike dhe ekstravagante që do të përfaqësonte të gjitha rrëfimet me të drejta të barabarta; evangjelistët, katolikët dhe gjithë sektet fetare, një pjesëmarrje jo e shenjtë me një bari dhe një kope. Do të kishte një Papë, të paguar, por pa fuqi. Gjithçka ishte bërë gati, shumë gjëra të përfunduara, por në vend të altarit kishte vetëm djallëzi dhe vetmi. Kështu do të bëhej kisha e re dhe për këtë arsye ai e kishte djegur kishën e vjetër; por zoti ka menduar ndryshe…”
E bekuara Ana- Maria Taigi (shek. 19-të)
Emri i saj i vajzërisë ishte Xhaneti, lindi në Siena të Italisë në 29 maj 1769 dhe vdiq në Romë në 9 qershor 1837. Që kur ishte 20- vjeçare dhe derisa sa vdiq në moshën 63- vjeçare, ishte e shoqëruar nga një dritë misteri në të cilën shihte ngjarjet e së kaluarës, të tashmen dhe të ardhmen. Disa kanë të bëjnë me përballjet mes shteteve, disa me shpirtra individualë. Papët dhe Kardinalët i referohen kësaj gruaje të martuar si shenjtorja më e madhe e të gjitha kohërave. Ajo është vlerësuar nga Papa Benedikti XV në vitin 1920, kur u bë glorifikimi i saj. Shpesh ishte në gjendje ekstazie, bënte mrekulli shërimi, lexonte zemrat, parashikonte vdekjet dhe ngjarjet e ardhshme. Ajo parashikoi të dy luftërat botërore. 18 vjet pas vdekjes së saj, trupi i kishte mbetur i freskët dhe në gjendje të përkryer, sikur të ishte varrosur një ditë më parë.
Profecia e saj e mëposhtme flet për tre ditët e errësirës:
“Zoti do të sjellë dy ndëshkime: njëri do të jetë në formën e luftërave, revolucioneve dhe djallëzive të tjera, me origjinë nga toka. Tjetra do të vijë nga qielli. Do të vijë drejt gjithë tokës një errësitë e thellë që do të zgjasë tri ditë dhe tri netë. Asgjë nuk do mund të shihet dhe ajri do të ulet duke mbartur epidemi, që do të synojë kryesisht kundërshtarët e fesë. Ajri do të pushtohet nga demonët dhe do marrë forma nga më të ndryshmet. Asnjë dritë nuk do mund të përdoret në këtë errësirë, përveç qirinjve të bekuar. Ai që nga kurioziteti do të hapë dritaren që të shohë, apo do largohet nga shtëpia, do të vdesë… Besimi do të persekutohet dhe priftërinjtë do masakrohen. Kishat do mbyllen, por për një kohë të shkurtër. Babai i Shenjtë (Papa) do detyrohet të largohet nga Roma”.
