Përmes një postimi në profilin e tij në facebook ish-kryeministri i Kosovës Albin Kurti ka shprehur hidhërimin e tij për ndarjen nga jeta të akademikut Moikom Zeqo.
Ai rrëfen se mëngjesin e sotëm mori në celular një mesazh nga numri i profesor Moikomit në të cilin thuhej se: ”Moikomi na la”.
“(Moikomi na la! Nuk po e kuptoja. Moikomi fliste për veten?!)
[6/15, 05:04] Moikom Zeqo: Jam Lida, e shoqja, që po ju shkruaj. Nuk po e përcillja mesazhin. Mbrëmë kisha në duar librin e tij të fundit: Centauri i fundit.”, shkruan Ish-kryeministri Kurti.
Duke e lartësuar figurën e dijetarit të madh shqiptar, Kurti ndalet tek profili shumë dimensional që Moikomi përfaqëson për mbarë kombin shqiptar.
Sipas tij Moikomi është përfaqësues i njeriut me vullnet të hekurt që u tret mes librave.
Duke e përkufizuar si një mik të Kosovës dhe të Lëvizjes Vetëvendosje, Albini thekson se njerëzit e tillë nuk vdesin kurrë, ata jetojnë mes nesh nëpërmjet veprave të tyre.
Postimi i plotë:
[6/15, 05:03] Moikom Zeqo: Përshëndetje!
E paimagjinueshme, Moikomi na la!
(Moikomi na la! Nuk po e kuptoja. Moikomi fliste për veten?!)
[6/15, 05:04] Moikom Zeqo: Jam Lida, e shoqja, që po ju shkruaj.
(Nuk po e përcillja mesazhin. Mbrëmë kisha në duar librin e tij të fundit: Centauri i fundit.)
Moikomi është shkrimtari ynë që ka shkruar e lexuar tejet shumë, si rrallë ndonjë tjetër. Nuk do të ketë pasur kohë për tjetër gjë. I tretur midis librave për të ringjallur ato. Mënyrë, shpejtësi ekzistence. Në tri kohë: prej librit, te biseda, te shkrimi. Vinte prej emrave të personazheve, te titujt e librave, te biografitë e shkrimtarëve. Endej nëpër rrënoja si nëpër skenografi të pafundë. Ndoshta profesioni i parë ia kishte ushtruar këtë cilësi prekjeje të emrave si të ishin gjëra të thyeshme, si sendet e lashtësisë.
Bota e merrte në të thënat e Moikomit një distancë skene dhe ti ishe me të bashkë në sallë, në sallën e skenës së botës. Gjithë llojet e emrave kalonin në skenë, të montuar sipas një stili surrealist.
Unë, ndoshta ne, pra edhe të tjerët, e shihnim si të ishte narratori. Aq i veçantë saqë i vetmuar, por gjithnjë solidar saqë bashkë-aktivist. Me dije të gjerë ngaqë kureshtar porsi fëmija më kureshtar. Me kulturë të thellë ngaqë i mësuar nga veprat kulmore artistike.
Kështu u krijua ai si enciklopedi e gjallë – nga historia antike dhe qytetërimet e lashta jashtevropiane te romanet e gjuhës të shekullit XX, pasion i pandërprerë. Edhe i sëmurë punonte e mendonte njësoj. Sëmundja e tij e rëndë ishte e pavërejtshme. Moikom Zeqo ishte shkrimtar i ethshëm.
Ishte ministër kulture, deputet kuvendi, drejtor muzeu. Para së gjithash ishte lexues që studion, kjo specie në zhdukje. Mbi të gjitha ishte shkrimtar që lexon, ky zanat i shpërfillur.
“Kalorësit Dardanë” është ndër librat e parë që kam lexuar si fëmijë. Kosovën e ka dashur shumë dhe aktivisht. Lëvizjen tonë posaçërisht. Ka ardhur shpesh në Prishtinë. Interesohej vazhdimisht, na këshillonte privatisht e na mbështeste publikisht. Përmes kujtimeve tona do të rrojë me ne. Përmes librave të tij do të rrojë edhe pas nesh.
