Në letrën në gjuhën shqipe, të shpërndarë nga zyra qeveritare e Tiranës dhe të publikuar në gazetat proqeveritare, në fjalinë e tretë tre liderat shkruajnë sëbashku tekstualisht në numurin njejës: “Dëshira e popullit tonë…”. Të gjithë patriotët me brekushe, me poture, me tumane, me dimije dhe me fustanella, duhet të vdesin tani të lumtur se u bëmë një popull me serbët dhe me maqedonasit.
Në Jugosllavinë e vjetër të Titos quhej “popull jugosllav”. Nuk ka ardhur ende informacioni nga Beogradi se si do të quhet ky popull i përbashkët në Jugosllavinë e re të Vuçiçit. Tani mbetet të krijojmë një qeveri të përbashkët dhe një president të përbashkët, që natyrisht i takon të jetë serbi Vuçiç, se ai e shpiku “Ballkanin e kapur” dhe ka shumicën e votave të popullit të përbashkët ballkanikokaps.
Që tani jemi një popull i përbashkët i shkrirë në një, tre liderat e dëshmojnë me letrën e tyre të përbashkët, ku
-Nuk përmendet në asnjë rresht Kosova, sepse nuk e njeh Vuçiçi. Nuk e përmend në asnjë rresht dhe rrjedhimisht nuk e njeh as Edi Rama, sepse nuk don t’i prishë qejfin Vuçiçit.
-Nuk përmendet në asnjë rresht Bosnje-Hercegovina, ku serbët e Dodikut dhe të Vuçiçit po ndezin zjarret e luftës, që ka alarmuar Nato-n, BE-në, OSBE-në, KE-në, etj. por aspak Tiranën.
-Nuk përmendet në asnjë rresht Mali i Zi, ku forcat speciale të Serbisë së Vuçiçit dhe kisha ortodokse serbe po punojnë për të sjellë një qeveri edhe më shumë proserbe dhe të aneksojnë shtetin e pavarur malazez në “botën serbe”. Janë shqetësuar NATO dhe BE, por jo Tirana.
Letra e përbashkët, që tre liderat e “Ballkanit të kapur” i drejtojnë vetes, krijoi popullin e përbashkët ballkanikokaps, si eksperiment i madh shekullor i parealizuar deri tani i “Serbisë së Madhe”. Rroftë kozmopolitizmi i udhëhequr nga Serbia!
