Mes betejës për të fituar, presidenti turk Rexhep Tayyip Erdogan u përball me zemërimin e kundërshtarit politik. Por duket se mbështetësit e opozitës turke humbën shansin më të mirë për të rrëzuar pas 20 vitesh në pushtet presidentin Erdogan, ndonëse ky i fundit shkon drejt fitores.
“The Times” shkruan; Pas 20 vitesh në pushtet, Erdogan hyn në balotazhin presidencial si favorit .Dy javë më parë, në raundin e parë, u duk se po përballej me vështirësi për të mposhtur Kemal Kilicdaroglu, kundërshtarin e opozitës.
Nëse triumfon, ai do të mbetet në krye të një vendi që përballet me kriza të shumta të thella të krijuara kryesisht nga vetë ai.
Ëndrra e Erdoganit është të jetë lideri i një kombi mysliman që konsiderohet ndër fuqitë e mëdha të botës.
Por Turqia sot është më e brishtë; e thyer ekonomikisht, me inflacion dhe një monedhë në rënie, e dëmtuar nga tërmetet e shkurtit dhe e copëtuar nga zemërimi ndaj katër milionë refugjatëve të saj.
Gjyqësori është i rrënuar dhe i dëshpëruar pas spastrimeve të Erdoganit, iliberalizmi po rritet dhe vendi nuk ka asnjë shans të bëhet anëtar i BE-së.
Politika e jashtme e Erdoganit fiton, të tilla si negocimi i një marrëveshjeje me Rusinë dhe Ukrainën, zgjerimi i biznesit turk në Afrikë dhe shitja e dronëve Bayraktar në të gjithë botën, luajnë mirë me bazën e tij, por nuk ofrojnë stabilitet, prosperitet dhe rritje në vend.
Marrëdhëniet me BE-në, të nxitura pas reagimit ndaj tërmetit, janë disi të përkeqësuara.
Nëse zgjidhet, Erdogan ndoshta do të vazhdojë të frenojë përpjekjet e Suedisë për t’u bashkuar me NATO-n , duke përdorur veton e tij për të bllokuar pranimin e saj.
Erdogan ka kërkuar që Stokholmi të dorëzojë 120 shtetas turq që ai i klasifikon si “terroristë”, ndërkohë që ka refuzuar të ekstradojë një suedez-turk mbret të drogës që jeton në Anadoll, ku policia thotë se ai vazhdon të kontrollojë shitjet e drogës dhe të urdhërojë vrasje në shtëpi.
Në Siri, Turqia ka vendosur kontrollin mbi pjesë të veriut duke nisur një sërë pushtimesh.
Por armiqtë e betuar të Turqisë, kurdët sirianë, ende mbajnë një shtrirje të madhe përgjatë kufirit jugor të Turqisë, duke vënë në rrezik sigurinë e saj kombëtare.
Ekonomia është në rënie alarmante. Familjet e klasës së mesme u është dashur të shkurtojnë shpenzimet; disa nga të varfrit janë në gjendje të mjerueshme. Erdogan, megjithatë, është zotuar të vazhdojë të ulë normat e interesit pas viteve në të cilat kjo ka nxitur inflacion dyshifror.
Ndërkohë krahasuar me disa nga opozita, qëndrimi i Erdoganit ndaj refugjatëve duket jashtëzakonisht liberal.
Ndërsa ai ka bërë aleancë me ultra-nacionalistët dhe ka dëbuar ilegalisht mijëra sirianë, ai, të paktën tani për tani, po e forcon politikën e tij në drejtim të ndjekjes së standardeve globale të mbrojtjes.
Ndarja e vjetër midis turqve laikë dhe fetarë po bëhet më pak e rëndësishme pasi njerëzit nga i gjithë spektri politik kalojnë në forma gjithnjë e më të ashpra të nacionalizmit.
Me këto problematika e ardhmja e Turqisë duket jashtëzakonisht e zymtë, kushdo që triumfon sot.
