Nga Luçiano Boçi:
Shqiptarët janë komb festiv, pavarësisht kalvareve që kanë kaluar e kalojnë
E kanë gjetur gjithnjë gëzimin sado thellë të zhytej e zhytet ai.
Dhe mbrëmë ai ngjau dhe u shndërrua në ndriçime fishekzjarresh.
Madje mos të themi që u nxit pak, sepse dikush e ca-kush i donin me çdo kusht zhurmën e zjarret me ngjyra.
Kontrabanda e fishekzjarreve lulëzoi e pashqetësuar që oreksi i lyrosur i ediokracisë të ngazëllehej nën ritualin e lëpirjes së gishtave në fund të orgjisë.
Ediokracia pas kanibalizmit politik ndaj pluralizmit e demokracisë, kërkonte festë.
Ediokracia kërkoi të shpërndajë iluzionin e lumturisë me fanfara e piskama ekzaltimesh.
Ediokracia kërkoi të përkëdhelte barkun e panginjur nga babëzia e pushtetit.
Dhe njerëzit e thjeshtë me atë forcën për të kapur gëzimin në errësirë, e ndoqën.
E ndoqën jo se nuk e dinë se ediokracia është humbja e gëzimit të lirisë së jetës.
Por sepse me gëzimin e tyre shprehin besimin për një ditë të re, dritë të re, besim te ri!
Besim për ta përmbysur ediokracinë e berë gungë në shpinën e lodhur të këtij vendi me dëshirë të pashoqe festive.
Ediokracia nuk mund të maskohet me fishekzjarre dhe drejtësi fishekësh!
GËZUAR SHQIPËRI!
