Gjykata e Posaçme vendosi detyrimin e kryedemokratik Sali Berisha për të mos komunikuar me elektoratin, pa një bazë ligjore dhe kundër praktikës së Gjykatës së Strasburgut.
Për këtë arsye, për shumëkënd, kërkesa e prokurorëve Arben Kraja e Enkeleida Millonai, si edhe vendimi i gjyqtares Irena Gjoka, kanë natyrë politike dhe që nuk lidhet aspak me shtetin e së drejtës.
Për të kuptuar më qartë se përse vendimi është “politik” dhe jo “ligjor”, është e rëndësishme të shpjegohet shkurtimisht se ku janë shkeljet proceduriale.
Prokurorët dhe gjyqtarja u mbështetën në nenin 237 të Kodit të Procedurës Penale për të ndaluar Berishën të komunikojë me persona jashtë familjes, krahas masës së “arrestit në shtëpi”.
Në fakt, neni 237 i Kodit aktual të Procedurës Penale nuk ka asnjë parashikim të tillë.
Më herët, ka ekzistuar një parashikim i ngjashëm ligjor. Në Kodin e Procedurës Penale, që ka qenë në fuqi deri në vitin 2017, thuhej shprehimisht se “…gjykata mund të vendosë kufizime apo ndalime të pandehurit për të komunikuar me persona të tjerë, me përjashtim të atyre që bashkëjeton…”.
Edhe tek ai Kodi i shfuqizuar, “ndalimi i komunikimit me persona jashtë familjes” mund të aplikohej ndaj personave që kanë marrë cilësinë e të pandehurit, ndërkohë që Berisha, deri më tani, është person nën hetim, pra ka një pozitë proceduriale ende shumë larg “të të pandehurit”.
Por, me ndryshimet e këtij Kodi, të miratuara në mars 2017, ky parashikim ligjor u hoq. Pra, duket se gjyqtarja Gjoka dhe prokurorët Kraja e Millonai, i janë referuar një dispozite ligjore që nuk ekziston, për të ndaluar Berishën të komunikojë me persona jashtë familjes.
Nga ana tjetër, gjyqtarja Gjoka, në vendimin e saj, i referohet disa vendimeve të Gjykatës së Strasburgut, për të justifikuar masën shtesë ndaj Berishës, atë të ndalimit të komunikimit me qindra mijëra anëtarë të elektoratit të tij.
Por, përzgjedhja e gjyqtares, më së paku është e gabuar dhe nuk i shkon aspak në drejtim të vendimit të saj.
Ja çfarë shkruan gjyqtarja Gjoka: “Ndërkohë që GJEDNJ ka konstatuar vazhdimisht se ka pak hapësirë për kufizime në fjalimet politike apo debatin e çështjeve me interes publik14 duke theskuar se: “…toleranca dhe respekti për dinjitetin e barabartë të të gjithë qenieve njerëzore përbëjnë themelet e një shoqërie demokratike, pluraliste.
Duke qenë kështu, në parim, mund të konsiderohet e nevojshme në disa shoqëri demokratike të sanksionohen apo edhe të parandalohen të gjitha format e shprehjes që përhapen, nxisin ose justifikojnë urrejtjen e bazuar në intolerancë, me kusht që ‘formalitetet’, ‘kushtet’, ‘kufizimet’ ose ‘gjobat’ e vendosura janë në proporcion me qëllimin legjitim të ndjekur”.
Po çfarë ka bërë Berisha, që të “meritojë” këtë masë shtesë shtrënguese? Ai (1) ka kundërshtuar masën e parë atë të “detyrimit për paraqitje” dhe “ndalim daljes jashtë shtetit” si anti-kushtetuese, pasi nuk ishte marrë autorizimi nga Parlamenti dhe (2) ka vijuar akuzat publike ndaj aferave korruptive ndaj kryeministrit Edi Rama.
Duke iu referuar vendimit të Strasburgut, që i referohet vetë gjyqtarja, ajo nuk përmend në vendimin e saj asnjë element se si fjalimet politike të Berishës, “kanë nxituar ose justifikojnë urrejtje bazuar në intolerancë” dhe për cilat arsye fjalimet e kryedemokratit përbëjnë shkak që ato “të sanskionohen apo të parandalohen”.
Në rast se gjykata i konsideron fjalimet opozitare të Sali Berishës kundër Edi si një “formë shprehje” që duhet ndaluar, atëherë nuk do të ishte fare e nevojshme të kryheshin më shumë se tre vjet hetime.
Mjaftonte që gjykata dhe prokuroria e posaçme të pranonin se qëllimi i tyre është nxjerrja e Sali Berishës nga tregu politik, me çdo lloj forme dhe mjeti. Do të ishte më korrekte ky qëndrim, pavarësisht se, edhe kjo forma e kamufluar, po shërben më së miri për të shkatërruar opozitën./boldnews
