Nga Gent STRAZIMIRI

Zgjati 1.362 ditë!

Aq ditë bëhen që nga nisja e betejës së Sali Berishës kundër të gjithë atyre që sundonin Amerikën e që shpallnin “non grata” vetëm miqtë e saj.

E nisi i vetëm, me një konferencë për shtyp në sallën “Antigonea” të hotel “Rogner” në Tiranë, i armatosur deri në dhëmbë me të vërtetën, me të drejtën!

E nisi në mënyrën më jokonvencionale të mundshme, në mënyrën më jopolitike të mundshme sepse nuk ishte një betejë për politikë a për pushtet, por një betejë individuale për dinjitet.

Nuk pagoi lobing e as kërkoi negociata politike;

Kërkoi avokat dhe i hodhi në gjyq! Të gjithë!

Debati publik ama, nuk u zhvillua në asnjë moment sipas së vërtetës por fatkeqësisht u orientua krejt politikisht.

“Halli personal” i Sali Berishës, në analiza e “politologime”, kuotohej nëpër studio si një “rikthim i pakohë”, me sukses të pamundur përballë një makinerie të fuqishme jashtë së mundshmes…

A do mundet Sali Berisha, që përmes rikthimit në politikë nën një izolim të plotë, të heqë “non grata-n”? – ishte debati…

Pyetje retorike, përgjigja e së cilës ishte nënqeshje..

1.362 ditë më pas, Sali Berisha doli në të njëjtën sallë, në të njëjtën orë në një konferencë për shtyp.

Nuk ishte më i vetëm!

Ishte në krah me … Amerikën!

Atë zyrtaren!

Nuk njoftoi heqjen e “non grata-s”!

Nuk njoftoi as thjesht një “non grata” për Edi Ramën!

Jo!

Njoftoi shumë më shumë!

Njoftoi “SHUT DOWN” të segmentit të parë sorosian jashtë territorit amerikan:

* bandës së narko-korruptokracisë së Tiranës zyrtare

Ky është lajmi, dhe është lajm ndërkombëtar, historik, dhe shpresëdhënës më shumë se vetëm për shqiptarët.

Është lajm i madh për të gjithë miqtë e Amerikës kudo ku ndodhen!

KAQ!