Pollo: Përballë kemi një ushtri mercenarësh! Shpresa e vetme për ndryshim, opozita!
Ish-ministri Genc Pollo, gjatë fjalës së tij në përvjetorin e themelimit të PD tha se, beteja për liri vazhdon edhe sot, 35 vite pas rënies së komunizmit. Ai deklaroi se demokratët gjenden përballë një “ushtrie të disiplinuar, madje një ushtrie mercenarësh”, duke iu referuar kundërshtarëve politikë. Sipas tij, Partia Demokratike është e mbushur me qendrestarë dhe idealistë, dhe ka si mision t’u kthejë lirinë shqiptarëve, duke qenë gati të paguajë çdo çmim për këtë qëllim.
Në fjalën e tij, Genc Pollo, bëri një pasqyrë të 35 viteve të historisë së partisë, duke theksuar vendimet me ndikim në jetën e qytetarëve. Ai përmendi arritje si pranimi në Këshillin e Evropës, anëtarësimi në NATO dhe nënshkrimi i Marrëveshjes së Stabilizim-Asociimit me Bashkimin Evropian. Pollo veçoi si një nga vendimet më themelore të qeverisjes së parë demokratike rikthimin e dinjitetit të njeriut përmes pronës private, duke i bërë shqiptarët pronarë të apartamenteve dhe tokave të tyre.
Fjala e plotë
Mbrëma zonja e zotërinj, të dashur miq, zoti Berisha kryetari i Partisë Demokratike. Janë 35 vjet, nuk janë pak në historinë e një kombi. Dhe vendimet e mëdha, vendimet e rëndësishme, vendimet me peshë dhe me ndikim në jetën e njerëzve, që mund të merren gjatë asaj kohe, janë ato që mbahen mend. Dhe ky është momenti për t’i kujtuar, jo thjesht për të thënë, siç kemi bërë shpesh herë, pothuajse 35 herë në fjalime të ngjashme me këtë ditë çdo vit, heroizmin, sfidën e ditëve të dhjetorit, themelimin e partisë, zgjerimin e saj në të gjitha kohët. Por në 35 vjet, për sa kohë ka qenë në pushtet, edhe në kohën që ka bërë opozitë, po heqim pushtet ku merr vendime. Janë gjëra që vërtetë kanë lënë shenjë dhe kujtohen. Dhe ne ndoshta nga psikika e trysnuar nga regjimi, nga izolimi i regjimit komunist, do rreshtonim pranimin në Këshillin e Evropës në qeverinë e parë, pranimin në NATO në qeverinë e dytë. Ë, edhe dy gjëra të tjera në këtë drejtim që harrohen, që dy marrëveshje themelore me Bashkimin Europian, ajo e 92-shit, Bashkimi, marrëveshja për bashkëpunim dhe tjetra që është në fuqi akoma, Marrëveshja e Stabilizim-Asociimit, po nga Partia Demokratike në pushtet. Është negociuar dhe është nënshkruar.
Por ne matemi me marrëdhëniet me jashtë pikërisht sepse është ai shtrembërimi paksa i regjimit komunist edhe marrëdhëniet me botën janë të rëndësishme, siç e tregojnë dhe fotografitë e shpeshta aty. Por unë do thoja një vendim nga të parët, i cili përbën edhe thelbin e atij frymëzimi politik që u shndërrua në një program, që u shndërrua pastaj në legjislacion, që ishte rikthimi i dinjitetit të njeriut dhe rikthimi i lirisë, dhe jo si koncepte abstrakte, por që të jetë qytetar i vendit të vet, duhet të jetë edhe pronar në diçka. Sepse ashtu siç ishte katandisur në fund të regjimit komunist, shqiptarët ishin bërë jabanxhinj në tokën e tyre. Dhe u kujtoi një element, në vitin e parë, në 92-shin më duket, me dekret presidencial, shqiptarët u bënë pronarë të apartamenteve. Hera e parë që gëzoni diçka të tyre. Hera e parë që mund ta mbanin dhe të thoshin, kam çfarë t’i lë fëmijëve, ose mund ta shisnin, ose mund ta jepnin me qira, ose të bënin diçka. Por u bënë për herë të parë pronarë, sot janë pronarë dhe të gjërave të tjera.
Por jo, ishte një moment çlirimi që nuk është vlerësuar dhe nuk është kujtuar, mendoj unë, aq sa duhet dhe aq sa e meriton. Dhe ka qenë një ndër gjërat e para, themelore, me impakt në jetën e shumicës së shqiptarëve. Dhe të më falin dhe ish-pronarët, një korrespondent me të, është edhe ligji 7501 që i bëri fshatarët me tokë, pavarësisht nga problemet që ai sjell. Dhe në këtë gjurmë janë shumë e shumë arritje të tjera që i dhanë mundësinë që në një ekonomi tregu, që si qytetarë me të drejta, të zhvillonin jetën e tyre apo duke marrë frazën nga etërit themelues të Amerikës, të ndiqnin të lirë lumturinë. Dhe kjo besoj që është nga meritat kryesore të të dyja qeverisjeve të Partisë Demokratike, si të asaj të viteve ’90, por edhe të periudhës 2005-2013. Dhe sot jemi para sfidave të tjera, jo vetëm të drejtat e njeriut janë shpesh të shkelura dhe në përgjithësi të ngushtuara. Edhe të drejtat ekonomike në një situatë ku konkurrenca nuk vepron dhe xhepi i konsumatorit vuan nga kjo, janë një nga sfidat që, një nga problemet, një nga vështirësitë që nuk përmenden aq shumë, por që gjithkush i ndjen në xhepin e vet apo në cilësinë e mallit apo të shërbimit që vuan. Dhe ne përqendrohemi në gjëra të tjera dhe me të drejtë.
Përqendrohemi në skandalet e mëdha. Dhe më leni të kujtoj që shpeshherë themi pa precedent. Ajo që ndodh me mosdorëheqjen, me mos-shkarkimin e Ballukut, është një skandal i jashtëzakonshëm që s’ka ndodhur ndonjëherë përpara. Kanë ndodhur skandale, kanë ndodhur skandale me Ramën të jashtëzakonshme, kanë ndodhur probleme edhe më parë. Por skandale mund të ndodhin. Ajo që i dallon njerëzit, qytetarët, është mënyra si reagojnë ndaj tyre. Prandaj, ashtu si thoja dikur, që ata qytetarë që protestonin te bashkia çdo të premte, ishin pjesa e mirë, më e mirë e qytetit të Tiranës. Unë insistoj për ata që mblidhen çdo të hënë bashkë me mua apo dhe të tjerët që pavarësisht nga Partia Demokratike me 10 veta apo me 15 veta, janë pjesa më e ndërgjegjshme e këtij vendi. Të ndjekur nga ata që duan të njëjtën gjë, por e shikojnë tubimin nga televizionet apo nga celularët e tyre. Dhe prandaj, zonja e zotërinj, është rast për t’i thënë që në qoftë se ka një shpresë në këtë vend, në një situatë jo të lehtë, të brendshme dhe të jashtme, kjo shpresë nuk mund të jetë në shumë vende.
Kjo shpresë është e opozita. Kjo shpresë është e Partia Demokratike. Dhe kjo shpresë është e ajo masë qytetarësh që e duan ndryshimin por që duan të bëhen më të ngrohtë, më shpresëtarë, më të bindur që ky ndryshim është i mundur. Dhe ne të gjithë besojmë dhe të gjithë duam që kjo të ndodhi dhe për këtë duhen përpjekje, por në radhë të parë nga Partia Demokratike. Dhe përpjekja si rregull shoqërohet me sakrifica. Dhe sa më lart të jesh në hierarki, proporcionalisht më e lartë është dhe sakrifica. Prandaj, është rasti ta themi që jo vetëm besimi nuk duhet humbur, por dhe përpjekja duhet shtuar, sepse ndryshimi mund të vonojë, mund të mos vonojë, por sado vonojë, varet nga vullneti ynë dhe nga përpjekja jonë. Ju faleminderit dhe me suksese dhe fitore të ardhme.
