Legjenda thotë se një ditë e vërteta dhe gënjeshtra u kryqëzuan me njëra-tjetrën. -Mirëmëngjesi, i tha gënjeshtra -Mirëmëngjesi, iu përgjigj e vërteta. -Ditë e bukur. i tha gënjeshtra. Pastaj e vërteta u shtri për të parë nëse ishte e vërtetë. Ishte. -Ditë e bukur. Tha më pas e vërteta. -Liqeni është edhe më i bukur. I u përgjigj gënjeshtra. E vërteta shikoi drejt liqenit dhe pa që gënjeshtra po thoshte të vërtetën dhe tundi kokën. Gënjeshtra thoshte: -Uji është edhe më i bukur. Le të notojmë. E vërteta e preku ujin me gishta dhe ishte vërtet e bukur dhe ai i besoi gënjeshtrës. Të dyja u zhveshën dhe notuan të qetë. Pak kohë më vonë gënjeshtra doli, u vesh me rrobat e së vërtetës dhe u largua. E vërteta, në pamundësi për të veshur rrobat e gënjeshtrës, filloi ta kërkonte pa rroba dhe të gjithë u tmerruan duke e parë kështu. Ai e kërkoi gënjeshtrën në të gjithë botën. Dhe bota, duke parë të vërtetën lakuriq, u largua dhe hodhi sytë me përbuzje dhe zemërim. E vërteta e gjorë u kthye në pus, duke fshehur turpin e saj dhe duke u zbehur e zhdukur përgjithmonë.
Që atëherë, një gënjeshtër ka udhëtuar nëpër botë, e veshur si e vërteta, duke plotësuar nevojat e shoqërisë, sepse gjithsesi bota nuk ka dëshirë të njohë të vërtetën lakuriq. Kështu njerëzit ende preferojnë. ta pranojnë gënjeshtrën e maskuar si të vërtetë dhe jo të vërtetën lakuriq.
Jean Leon Gerome, 1896
